Historia szkoły 1906 – 2006
Pierwszy dzwonek w murach szkoły zabrzmiał w 1906 r. Były to czasy zaboru pruskiego, w których surowo karano wszelkie przejawy polskości. Lekcje odbywały się wyłącznie w języku niemieckim. Mimo to, uczęszczanie do szkoły powszechnej było zjawiskiem prestiżowym i niewielu mogło sobie na nie pozwolić.
Zasadniczą zmianę tej sytuacji spowodował, mający miejsce w roku 1921, plebiscyt na Górnym Śląsku. Sprawił on, że Rybnik, a wraz z nim nasza szkoła wróciła do Macierzy.
Funkcję pierwszego polskiego dyrektora szkoły pełnił wówczas pan Matusiak, jego zastępcą był pan Dobiasz. Szkole nadano imię św. Stanisława Kostki.
W latach trzydziestych XX wieku prężnie działały tu drużyny harcerskie – żeńska im. Emilii Plater oraz męska im. Zawiszy Czarnego. Należeli do niej m. in. A. Wolnikówna, Rozwadowska czy rodzeństwo Oberaj.
Szkoła była dwupiętrowa. Na parterze znajdowały się – tak jak obecnie – sale klas najmłodszych, I piętro zajmowały klasy średnie, a II piętro klasy najstarsze.
W pomieszczeniach piwnicznych funkcjonowało przedszkole, salka warsztatowa oraz kuchnia i mieszkanie gospodarza szkoły pana Depty. Dyrektorem był wówczas Józef Kuła. Grono nauczycielskie tworzyli m. in. panie: Rozwadowska, Biczyskówna, Legierska, Lipińska, Reichartówna, Borkowska i panowie: Szymura, Polok, Borkowski, Matusiak, Wałas.
W latach 1939 – 1945 funkcję dyrektora pełnił pan Stencel członek NSDAP. W szkole zaczęto intensywnie nauczać języka niemieckiego i karać wszelkie przeciw temu opory. Pod koniec wojny budynek szkoły zamieniono na siedzibę Volkssturmu. Z chwilą wycofywania się wojsk niemieckich toczące się na terenie Rybnika walki, pozostawiły na szkole piętno ogromnych zniszczeń.
Jednak już w kwietniu 1945 r. kierownictwo placówki objął Polak – p. Szczepan Młyński. Miesiąc później 532 dzieci podjęło naukę w klasach I – VII. Nauka trwała do 15 lipca. Był to najkrótszy – ze wszystkich dotychczasowych – rok szkolny. W roku 1946 grono pedagogiczne tworzyli: Jan Pośpiech, Franciszka Machurowa, Alma Katerlowa, Stefania Krupowa, Aniela Wolnikówna, Elżbieta Jeżówna, Jadwiga Wawoczna.
Szybko powołano również do życia drużyny harcerskie. Stało się to za sprawą rodziny Wolników, szczególnie pana Wojciecha Wolnika i jego siostry. Opiekę nad drużyną męską objął Gerard Mańczyk, jego przybocznym był Franciszek Sycha, drużynę żeńską – Eugenia Podleśna.
Przedwojenne idee tych ludzi nie przyjęły się w powojennej rzeczywistości. Obie drużyny przeniosły swe siedziby do budynku Huty Silesia. Szkoła nadal z nimi współpracowała. W 1949 r. obie drużyny rozwiązano, tworząc nową – organizację harcerską.
Śledząc historię SP nr 3 na Piaskach nie sposób pominąć roli, jaką pełniła dla niej w/w Huta, a ściślej – jej kierownictwo. Efektem tej współpracy była nowa biblioteka licząca w 1946 r. w swych zbiorach ok. 160 książek.
W tymże roku umożliwiono również uczniom pierwszy wyjazd na kolonie letnie do Kamienia. Dzięki kierownictwu Huty w roku 1982 zrealizowano plan podniesienia budynku o jedno piętro, co zwiększyło tym samym liczbę sal lekcyjnych.
Dużym osiągnięciem szkoły w roku szkolnym 1966/1967 było uzyskanie najlepszych wyników nauczania w całym powiecie rybnickim.
Szkoła pamięta też swoich kolejnych dyrektorów, ludzi szczególnie odpowiedzialnych za jej rozwój:
- p.Annę Błaszczok,
- p.Julię Rzytki,
- p.Andrzeja Hanaka,
- p.Irenę Zuber,
- p.Józefę Hanak
- p.Hildegardę Smołka,
- p.Elżbiętę Migas
Obecnie dyrektorem szkoły jest p. Krzysztof Kucjas.
Nie sposób wymienić wszystkich nauczycieli pracujących na przestrzeni 100-letniej historii wielu z nich już nie żyje, ale pamięć o nich pozostała w sercach ich wychowanków, jak również na kartach pamiątkowych kronik. Przez wiele lat ludzie ci dążyli drogą, po której my dziś stąpamy.
Dziękujemy im za to. Dziękujemy również tym wszystkim, których życie nawet w niewielkim stopniu związane było z tutejszą szkołą.
Szczególnie gorące słowa podziękowania kierujemy w stronę byłego prezydenta miasta Rybnika – Józefa Makosza, za którego to sprawą oddano w roku 1996 nowe skrzydło budynku, mieszczące długo oczekiwaną salę gimnastyczną i wiele innych pomieszczeń – m. in. bibliotekę z czytelnią, gabinet lekarski, aulę.Jesteśmy bardzo wdzięczni za okazanie tak wielkiej pomocy na rzecz naszej oświaty i kultury, która z pewnością szybko wyda owoc.
